Ik kom er wel

Ik zit nu in Budapest!

Eigenlijk had ik hier al na 2 dagen moeten zijn maar het is (zoals altijd) anders gelopen.

Vrijdag:

Aan het einde van de eerste dag viel het mij op dat toen ik de camping opreed mijn achterband een beetje wiebelde.

Tijdens de routine check zag ik dit:

Een paar minuten daarvoor reed ik nog 150 op de autobahn, ik ben dus erg blij dat het allemaal goed is gegaan.

Zaterdag:

Zaterdag ben ik bezig geweest om de band te repareren.

Na een telefoontje met Ro van snelmotoren in Zeist wist ik wat een redelijke prijs was voor een nieuwe band (nog bedankt voor de goede tips tijdens de voorbereiding en de sleutelcursus!)

Een van de vaste bewoners van de camping bood aan om mij naar de motorwinkel te rijden.

Na een paar minuten stuntelen in het duits bleek Robert tot zijn 16^e in nederland gewoond te hebben.

Hij kon het niet meer aanhoren en sprak ineens in goed nederlands terug.

Om 15:00 zat de band weer onder mijn motor maar besloot ik nog een extra dag in Erlangen op de camping te blijven, al mijn spullen zaten wel in een koffer maar echt een structuur zat er niet in.

In het zonnetje heb ik al mijn spuilen georganiseerd.

S’avonds heb ik met Robert  op het terras bier gedronken, en ergens waar wij begonnen aan de ouzo had ik eigenlijk avondeten moeten maken, de volgende dag ben ik toch nog maar een half uur langer blijven liggen.

Zondag:

Zondag stond ik in een file, er was een bus op een vrachtwagen gebotst, alle drie de rijstroken waren geblokkeerd.

Ik heb nog een paar honderd meter tussen alle auto’s doorgereden maar dat was kansloos, een kilometer verderop  stond het verkeer toch stil en met alle mensen die uit hun auto kwamen was dit het risico niet waard.

Toen het begon te regenen werd ik uitgenodigd om in een busje te komen zitten, pas toen merkte ik pas echt dat ik het best koud had.

De vrouw in de auto kwam net terug van een weekend off-road rijden in Duitsland en door haar ervaring met motorreizen wist zij heel goed hoe ik daar stond te verkleumen.

Voor ik het wist zat ik bij Elisa aan de eettafel in een mooi enorm apartement in Wenen een halve pan warme soep weg te werken.

Ook hier kwam savonds het bier op tafel.

Na een warme douche en een nacht in een echt bed (Met kussens!)  lag er op tafel een briefje dat ze aan het werk was maar om 9:30 weer terug was.

Zij heeft een complete vreemde uit de file geadopteerd en hem de volgende ochtend alleen gelaten in haar apartement.

Ik was erg onder de indruk door dit vertrouwen, maar nog meer door de gastvrijheid!

Elisa, Viele dank fur die gastfreundlichheit!

Dit is een aspect dat ik vergeten was van reizen, de mensen!

Vorige week had ik het idee dat ik met lichtsnelheid door europa naar turkije zou scheuren, nu merk ik hoeveel leuke mensen en mooie dingen er onderweg zijn te vinden.

Maandag:

Na lekker uitslapen, een uitgebreid ontbijt en een korte city trip door Wenen ben ik vertrokken naar Budapest.

Nu is het al sinds zondag rotweer maar nu was de beer los, in het donker over een onverlichte snelweg met 130 km terwijl het zwaar regent.

Toen ik aankwam was ik drijfnat en verkleumd.

Dinsdag:

Vandaag heb ik een korte city trip gemaakt.

Budapest is een mooie stad en er is hier enorm veel te doen.

Ze hebben echt voor alles een museum en de architectuur is erg divers.

In nederland moet een oud gebouw er beter uitzien dan het 450 jaar geleden deed toen het nieuw was.

Hier zijn veel gebouwen een beetje smoezelig en is er hier en daar wat kapot.

Dit alles heeft een dynamiek waar ook wel wat voor te zeggen is.

Hongarije valt mij erg mee, de wegen zijn er beter als in Oostenrijk en een Trabant is ook hier een collectors item.

Verder:

Over twee tot drie dagen hoop ik in Turkije te zijn, het is hier namelijk echt retekoud en het regent de hele dag.

In turkije ga ik mijn regenpak bij de rest van mijn spullen opbergen die ik nooit meer wil gebruiken (reserve binnenbanden en mijn gereedschapsset)

Door  mijn strak georganiseerde koffers en mijn enorm mannelijke manier van koken (een benzinebrander incl steekvlammen van 40 cm) voel ik mij bijna een marinier.

Of in ieder geval een georganiseerd alfamannetje.

Ik merk wel dat ik heel weinig geld uitgeef.

Het besef dat ik iedere euro die ik vandaag uitgeef morgen niet meer heb en daardoor mijn reis korter uit kan pakken dan gedacht heeft ervoor gezorgd dat ik echt heel goedkoop leef.

Ik geef nu per dag ongeveer 15-20 euro uit aan huisvesting en eten.

Ik heb nog geen Burgerking, McDonalds of ranzig wegrestaurant van binnen gezien.

Met mijn benzinebrander kan ik altijd rijst, noodles of macaroni koken.

Je zou het ‘Urban Survival’ kunnen noemen 😛

Verreden kilometers: 1365

Volgende stop: Belgrado!

This entry was posted on Wednesday, April 14th, 2010 at 00:06 and is filed under Bezochte Landen, Duitsland, Hongarije, Oostenrijk. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.